PASO DOBLE

Zajęcia dla par

nauka techniki, króków, figur i w konsekwencji choreografii PASO DOBLE.

Zajęcia z dużą dawką energii!!!

Prowadzący Magda Zachariasiewicz

na zdjęciu Mistrzowie Świata Zawodowców Michał Malitowski i Joanna Leunis

Paso doble to taniec hiszpański o metrum 2/4. Z języka hiszpańskiego „pasodoble” znaczy „podwójny krok”. Tematycznie taniec przypomina walkę torreadora z bykiem, czyli tzw. corridę. Partner występuje w roli torreadora, a partnerka odgrywa rolę byka. Ten taniec towarzyski składa się z trzech części: wejścia na arenę, obrazu walki z bykiem i zabicia zwierzęcia oraz parady po zakończeniu walki. Paso doble należy do tańców latynoamerykańskich.

Muzyka do paso doble ma charakter marszowy, dzięki czemu w trakcie tańca napięcie wciąż wzrasta, aby osiągnąć swój szczyt w ostatnim uderzeniu. Standardowe tempo dla tego tańca to 60 taktów na minutę. Paso doble jest tańcem żywiołowym i miłym do oglądania – już przed postawieniem pierwszego kroku partnerzy przybierają specjalne pozy.

Jednak dobrze zatańczone paso doble wymaga od tancerzy wiele wysiłku, zdolności oraz umiejętności wyrażania emocji w tańcu. Ponadto, jest to jedyny taniec, którego nie można skrócić, ani w którego choreografii nie może pojawić się ani jedna luka, gdyż każdy element tańca ma precyzyjną liczbę taktów. Kroki paso doble są ściśle związane z podkładem muzycznym – każdy etap utworu akcentowany jest silnym uderzeniem oraz specjalnie przybieraną przez tancerzy pozą.

Podczas tańca partnerzy ustawiają się naprzeciw siebie, wyprostowani, stykając się biodrami. Tancerze wznoszą wysoko głowy i unoszą klatkę piersiową do góry. Partner obejmuje partnerkę prawym ramieniem, dłoń umieszczona jest w okolicach lewej łopatki. Połączone ręce tancerzy wzniesione są na wysokość głowy partnerki. Taniec paso doble tańczy się w pozycji zasadniczej i pozycji promenady. Trudniejsze elementy tańczone są osobno.

W paso doble używa się kilku rodzajów kroków: normalne kroki marszowe, kroki boczne, kroki w miejscu, a także akcentowane kroki w miejscu. Stosuje się również unoszenia i opadania – efekt uzyskiwany jest nie tylko przez wznoszenie się tancerzy na palcach, ale i przez wyprężanie całego ciała. Tancerze zaawansowani stosują też nachylenia od pasa w górę.